ယုဒလူမ်ဳိးမ်ား၏  စာေရးနည္း ဟန္ျဖင့္ ေဖၚျပၿပီးေသာ အခ်က္အေပၚျပန္ဆိုျခင္းသာျဖစ္ၿပီး “ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ပါေစေသာ” အေၾကာင္းအရာႏွင့္ မထူးမျခား အတူတူပင္ျဖစ္သည္။  ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သည္ ဤကမာၻ၌ လူသားမ်ားက တည္ေထာင္မွျဖစ္ႏိုင္မည္သာ။ ဤသို႔ဆိုေသာ္ လူသားမ်ားသည္ လက္ပိုက္ၿပီးေနရန္ ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ပါ။ ငါ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖင့္ ဤကမာၻ၌ အဘယ္အရာမွ်  ျဖစ္ေပၚလာမည္မဟုတ္၊ ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ပါေေစ ဆိုၿပီး ဂရုမစိုက္ဘဲ ေနရန္ မဟုတ္ပါ။ အရာရာသည္ တင္ႀကိဳသတ္မွတ္ၿပီးသားၿဖစ္ ၍၊ ျပဳျပင္ႏိုင္ေသာ အခြင့္ မရွိဟု ခံယူျခင္းကို (Fatalism) ဟုေခၚသည္။
တစ္ခါတစ္ရံ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေသာ ဤကမာၻအေပၚအျမင္မၾကည္လင္ တတ္ေပ။ ဤကမာၻေလာကသည္ အျပစ္ရွိေသာေနရာ၊ မေကာင္းဆိုး၀ါးကမာၻဟု ျမင္ၿပီး၊ အိမ္ရွင္ေနရာ မယူတတ္ဘဲျဖစ္ကာ ဧည့္သည္ကဲ့သို႔ ေနၾကသည္။ ဘုရားသခင္ယံုၾကည္ျခင္း၌ အားႀကီးလိုပါက ဤကမာၻေလာကႏွင့္ သိပ္မေရာေႏွာႏွင့္ ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။ မွန္ပါ၏ေလာ။
       
          “ဤေလာကသည္ ငါ့အိမ္မဟုတ္၊ ငွက္ကေလးကဲ့သို႔ ေခတၱမွ်သာ
          ပစၥည္းဥစၥာ ဟူသမွ် အေ၀းမွာရွိၿပီး၊ ေကာင္းကင္တံခါးေပါက္မွ
          ေကာင္းကင္တမန္မ်ား ေခၚေသာအခါ
          သို႔ျဖစ္၍ ေကာင္းကင္မွ ေလာကကို ေမ့ပစ္မည္သာ”

စသည္ျဖင့္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၌ ကၽြန္ဘ၀ႏွင့္ ၿငီးေငြ႕သူ အေမရိကန္အာဖရိကန္မ်ား (American African spirit song) တို႔သည္ ယံုၾကည္ျခင္းအရာ၌ (Theology) ကို လႊမ္းမိုးေလ့ရွိသည္။ ဤကမာၻေလာကသည္ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံ ေရာက္ရွိဖို႔ ေခတၱေစာင့္ေနရာ အျဖစ္သာ သတ္မွတ္ၿပီး၊ အိမ္ရွင္တာ၀န္ မယူခ်င္ၾကေပ။ သို႔ရာတြင္ သခင္ေယရႈသည္ ဤကဲ့သို႔ေနရန္ အလိုေတာ္မရွိပါ။ ကမာၻေပၚ၌ ဘုရားသခင္မွ ဖန္ဆင္းေတာ္မူျခင္း၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ သူ႔ကိုယ္စား ဤကမာၻေလာကကို ေစာင့္ေရွာက္ရန္၊ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ ျဖစ္သည္ (ကမာၻ ၂း၁၅၊ ၁း၂၈-၂၉)။ အဘ ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေသာ ကမာၻ၌ ကိုယ္ေတာ္၏ သားသမီးမ်ားက အိမ္ရွင္မလုပ္လွ်င္ မည္သူက အိမ္ရွင္ေနရာယူပါမည္နည္း။

သို႔ျဖစ္၍ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ဤေလာက၌ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္ျပည့္စံုေစရန္ တာ၀န္ရွိသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ တီဒဗလ်ဴ မန္ဆြန္ က ဤေနရာ၌ ဆုေတာင္းရမည္မွာ “ေကာင္းကင္ဘံု၌ ျပည့္စံုသကဲ့သို႔ ဤေလာက၌လည္း ျပည့္စံုပါေစေသာ ငါမွအစျပဳပါဟု ဆုေတာင္းရန္ျဖစ္သည္” ဟုဆိုသည္။

ဘုရားသခင္ေပးေသာ ဆုေတာင္းနည္းအနက္ ဘုရားႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ အရာသံုးခုကို ေလ့လာၿပီးၿပီ။ ယခုဆက္လက္၍ လူသားအတြက္ေတာင္းခံျခင္းအခ်က္ သံုးခုကို ေလ့လာၾကပါစို႔။

ယေန႔အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာေပးေတာ္မူပါ

လူသားမ်ား အစာတစ္ခုတည္းႏွင့္ အသက္မရွင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေန႔စဥ္ အသက္ရွင္ရန္ အစာလိုအပ္ေၾကာင္း၊ ေယရႈ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူသားမ်ား ဆုေတာင္းရန္ ေစခိုင္းရာ၌ ကိုယ္ကာယ၊ အေသြးအသားအတြက္ လိုအပ္ေသာအရာကို အစပထမေတာင္းရန္ သြန္သင္သည္။ ဤအေၾကာင္းအရာသည္ ခရစ္ယာန္မ်ား ၏ဘုရားသခင္၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာႏွင့္ ခရစ္ယာန္မ်ားကယ္တင္ျခင္းအျမင္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေဖၚျပထားသည္။ ငါတို႔ကိုးကြယ္ေသာ ဘုရားသည္ ၀ိညာဥ္တစ္ခုတည္းအတြက္ မဟုတ္ပဲ၊ အေသြးအသားႏွင့္ ကိုယ္ကာယကိုလည္း ဂရုစိုက္သူျဖစ္သည္။ ခရစ္ယာန္ယံုၾကည္ျခင္းႏွင့္ ခရစ္ယာန္မ်ား ကယ္တင္ျခင္း တရားေတာ္သည္ ၀ိညာဥ္ တစ္ခုတည္းကိုသာ မရည္ရြယ္ပါ။ ၀ိညာဥ္ႏွင့္ ကိုယ္ကာယ ႏွစ္ခုစလံုး မခြဲမျခား ကယ္တင္လို (Holistic Salvation) သည္။ သခင္ေယရႈက ၀မ္းေျမာက္ဘြယ္ သတင္းထဲ၌ ပါရွိေသာ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ျပဳလုပ္ျခင္း၊ ဆာငတ္သူကို ေကၽြးေမြးျခင္း၊ နာမက်န္းသူမ်ား က်န္းမာေစျခင္းမ်ားသည္ ၀ိညာဥ္၌ ကိုယ္တစ္ခုတည္းသာ မဟုတ္၊ အေသြးအသား၌ရွိေသာ ကိုယ္ခႏၺာကလည္း ဂရုစိုက္ျပဳစုရန္ လိုေၾကာင္း ေပၚလြင္ ထင္ရွားေစပါသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ခရစ္ယာန္မ်ားသည္ ၀ိညာဥ္ေတာ္ျပည့္၀ ဟန္ေဆာင္ၿပီး၊ ဤကမာၻေလာက၌ အသက္ရွင္ရန္ လိုအပ္ေသာအရာမ်ားကို ပစ္ထား၍မရပါ။ ေယရႈထက္သာ၍ ၀ိညာဥ္ျပည့္၀ သကဲ့သို႔ ဟန္ေဆာင္ရန္မလိုပါ။

သို႔ရာတြင္ သတိျပဳရန္ တစ္ခုရွိသည္။ ေယရႈက ေန႔ရက္အစဥ္အတိုင္း အစားအစာေတာင္းရန္ ေစခိုင္းေသာ္လည္း ေသရည္ေသရက္မ်ား ေတာင္းရန္မေစခိုင္းပါ။ အသက္ရွင္ေရးလံုေလာက္ရံုသာ ေတာင္းခံေစၿပီး၊ အလြန္အကၽြံ (Luxury) ဘ၀ေမ့ေလာက္ေအာင္ ခ်မ္းသာရန္ ေတာင္းေစျခင္း မဟုတ္ပါ။ လူသားမ်ားသည္ အစာအတြက္သာ မကပဲ ေသရည္ေသရက္ အတြက္ပါ ေတာင္းခံရရွိေသာေၾကာင့္ မူးလဲေလ့ရွိၾကပါသည္။ သတိထားစရာပင္၊ ထိုသို႔ဆိုေသာ္ “တစ္ေန႔အတြက္” အစားအစာ မည္မွ်ေတာင္းခံရမည္နည္း။ ဤတြင္ လူသားမ်ား၏ တိုးတက္ေသာ အတိုင္းအတာ အေလွ်ာက္ ေတာင္းတတ္ရန္ လိုသည္။ သူမ်ား လကမာၻ၊ ၾကယ္ကမာၻေရာက္ရွိေနခ်ိန္၌ မနက္စာညစာအတြက္ သာေတာင္းခံပါက အားရဖြယ္ရာမရွိေပ။ တစ္ကမာၻလံုးရွိလူသားမ်ားတိုးတက္သည္ႏွင့္ အညီ (The development of man’s life) ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားလည္း တိုးတက္သင့္သည္။ သူမ်ား လကမာၻေပၚ သက္ရွင္လႈပ္ရွားေနခ်ိန္၌ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လည္း ႏြားလွည္းတစ္စီး၊ စက္ဘီးတစ္စီး ေလာက္ေတာ့ပိုင္ဆိုင္သင့္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ဤအတိုင္းအတာသည္ အလြန္အကၽြံျဖစ္ႏိုင္ပါဦးမလား?

ဤဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆုသာေတာင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရန္ မလိုေတာ့ဟု မဆိုလိုပါ။ ဘုရားသခင္သည္ ဣသေရလမ်ားအား မာနမုန္႔ခ်ေပးျခင္း၊ ငံုးငွက္မ်ား ေလထန္သကဲ့သို႔ ခ်ေပးျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္တံုးမွ ေရထြက္ေစျခင္းျဖင့္ ေကၽြးေမြးေသာ္လည္း ပါးစပ္ထဲ၌ အလြယ္တကူ ၀င္မသြားပါ။ လူ႔ဘက္မွ ေဆာင္ရြက္ရန္ တာ၀န္ေပးထားသည္။ အလုပ္မလုပ္ပဲ ေတာင္းရံုမွ်ႏွင့္ ဘုရားသခင္ခ်ေပးမည္ မဟုတ္ပါ။ “အလုပ္ မလုပ္သူအား မေကၽြးႏွင့္” ဟူ၍ပင္ ဆိုခဲ့ေသးသည္ (၂သက္ ၃း၁၀)။ ဆုလည္းေတာင္းၿပီး၊ အလုပ္လည္းလုပ္ရမည္သာ။ မာတင္လူသာမွ “ဆုလည္းေတာင္းပါ၊ အလုပ္လည္းလုပ္ပါ” ဟုဆို၏။

ေယရႈသည္ ကိုယ္က်ဳိးမပါေစဘဲ “ယေန႔အတြက္ လိုအပ္ေသာအစာ” ဟုပင္ဆိုခဲ့ေသးသည္။ ခံစားရေသာ ေကာင္းႀကီးကို ငါတို႔ တစ္ဦးတည္းစားပစ္ရန္ မဟုတ္ပါ။ ငါတို႔ထက္ ၾကပ္တည္းသူ၊ ဆင္းရဲသားမ်ားႏွင့္ အတူတကြ ေ၀မွ်စားသံုးရန္၊ အတူတကြခံစားရန္ အလိုေတာ္ရွိ၏။ ကမာၻေပၚ၌စစ္ပြဲ၊ ရန္ပြဲမ်ားျဖစ္ရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းခံသည္ ဤ ကိစၥေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားသည္ ခံစားရေသာေကာင္းႀကီးမ်ားကို မွ်ေ၀ျခင္း မျပဳသည့္အျပင္၊ ေကာင္းႀကီးမခံစားရေသာ သူမ်ားအေပၚ၌ အျမတ္ထုတ္လိုေသးသည္။ ဤကဲ့သို႔ “လိုအပ္ေသာ အစာ” ဟုဆိုပါလ်က္ ရရွိခံစားေသာ ေကာင္းႀကီးမ်ားကို တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စြာႏွင့္ ကိုယ္က်ဳိးအတြက္သာ အသံုးျပဳေသာေၾကာင့္ စစ္တိုက္ျခင္း၊ ညီတူညီမွ်ျဖစ္ေရး၀ါဒ (Ideologies) အမ်ဳိးမ်ဳိးေပၚေပါက္လာသည္။ ေယရႈ သြန္သင္သကဲ့သို႔ ခံစားေသာ ေကာင္းႀကီးမ်ားကို ငါတို႔ထက္ ခက္ခဲေသာသူ မ်ားႏွင့္ အတူ “၀လင္စြာစားရန္” ေပးေတာ္မူသည္ဟု ခံယူၿပီး မွ်ေ၀ၾကပါက မည္ကဲ့သို႔ေသာ ရန္ပြဲ၊ စစ္ပြဲမ်ားရွိႏိုင္အံ့နည္း။ သို႔ျဖစ္၍ ဆုေတာင္းျခင္း၌ “ေ၀မွ်တတ္ျခင္း” (The Spirit of Sharing) ပညာကိုလည္း သြန္သင္ထားျခင္းျဖစ္သည္။